omgekeerde wereld

Methodiek

Concept
Dit is een inleefverhaal om voor te lezen, gekoppeld aan een denkopdracht. De leerlingen leven zich in in een minderheidspositie en stellen een emancipatorisch plan op.

Duur
50 minuten

Materiaal
Verhaal ‘Omgekeerde wereld’ 
Post-its

Werkwijze  

  1. Je leest het verhaal ‘Omgekeerde wereld’ voor en vraagt de leerlingen om de ogen te sluiten en zich zo goed mogelijk in te leven. 
  2. Aan het einde vraag je de leerlingen hun indrukken of gevoelens bij het verhaal in enkele woorden neer te schrijven op post-its. 
  3. Leerlingen lezen hun post-it voor en kleven deze op het bord. Als leerkracht krijg je op die manier een overzicht van wat het verhaal bij de meeste leerlingen heeft losgemaakt. 
  4. Je geeft de leerlingen de opdracht om in groepjes te brainstormen over acties om heterojongeren als Jeroen te helpen en om heteroseksualiteit meer aanvaard te krijgen in de maatschappij. Mogelijke acties kunnen zijn: een betoging houden, een campagne opstellen, een brochure maken, een groep oprichten, een heterofuif organiseren. 
  5. Elk groepje stelt zijn acties voor aan de andere leerlingen.  
  6. Je kan een nabespreking houden aan de hand van volgende richtvragen:
    • Op welke vooroordelen botst Jeroen in het verhaal?  
    • Wat is moeilijk aan een minderheid zijn in de samenleving?
    • Wat is leuk aan een minderheid zijn in de samenleving?
    • Wie bepaalt wat als ‘normaal’ gezien wordt?
    • Kijken jullie op een andere manier naar holebi’s na dit verhaal? Wat is er veranderd?

Verhaal Omgekeerde wereld: 

Je heet Jeroen, je bent 16 en je zit in het vierde jaar van het secundair onderwijs. School zegt jou niet veel. Sommige vakken vind je best interessant, andere zijn om in slaap te vallen. In je vrije tijd amuseer jij je  wel. Je bent veel bezig met muziek en in de zomer schuim je alle festivals af. Toch heb je het soms ook moeilijk. Iedereen rondom jou is holebi: volgens onderzoek zo’n 90% van de bevolking. Je vrienden praten constant over jongens. Je begrijpt dat niet. Wat is er zo interessant aan jongens? Je voelt je eerder aangetrokken tot meisjes, dat voelt heel raar. Het duurde even voordat je het besefte, maar je bent er nu bijna zeker van: je bent hetero. Dat is balen. Je voelt je anders, abnormaal, je durft het vooral aan niemand te zeggen. Je twee moeders praten over hetero’s alsof het vieze mensen zijn. Wat is er vies aan liefde? Overal zie je homokoppels en lesbische koppels: op straat, op televisie, zelfs op school. Je begrijpt het niet. Je zou echt nooit iets kunnen voelen voor een man, of je kan het je toch niet inbeelden. Zelf heb je vorig jaar wel eens geprobeerd om een relatie met een jongen te hebben. Dat ging echt niet. Hij was een goede kameraad, maar niets meer. Af en toe komt het eens voor in een film dat een man een vrouw kust. Dan zit je met grote ogen te kijken, maar het eindigt altijd dramatisch. Is het dan onmogelijk: hetero zijn én je goed voelen? Vorige week zette je de stap naar een heterovereniging: best wel spannend! Je kende nog niet veel hetero’s: een paar BV’s en een nonkel, niet echt mensen waarmee je kan praten. Maar vorige week ging je dus naar een bowlingactiviteit. Het was wel wennen. Je dacht eigenlijk dat alle heteromannen stoere macho’s waren, maar er waren echt heel veel verschillende jongens. Het voelde heel goed om eindelijk eens onder mannen over meisjes te kunnen babbelen, in plaats van over jongens. Het voelde heel goed om eindelijk mensen te leren kennen die waren zoals jij. Die holebi’s, man man, wat zijn die conservatief. Altijd gaat het over man-man- of vrouwvrouwkoppels en een man en een vrouw: dat vinden ze maar raar. Meestal omdat ze niet veel hetero’s kennen. Ze hebben ook geen idee hoe het is om hetero te zijn. Ze stellen dan van die onnozele vragen zoals: een man en een vrouw, hoe gaat dat dan in bed? Kunnen jullie elkaar begrijpen? Of ze zeggen, oh je hebt vast de juiste man nog niet ontmoet. Of ze zeggen dat het voor hen oké is hetero zijn, maar ze zijn wel doodsbang dat je hen gaat verleiden. Precies alsof wij heteromannen elke vrouw bespringen en alle heterovrouwen achter iedere man aanlopen. Gelukkig is er de laatste jaren heel wat veranderd. Mannen en vrouwen mogen nu met elkaar trouwen. Ze mogen zelfs kinderen maken, hoewel daar vaak negatief over gedaan wordt. Soms wou ik dat ik holebi was. Het zou m’n leven een stuk gemakkelijker maken. Toch ben ik nu tevreden dat ik hetero ben, het maakt me wat anders, maar ik vind het belangrijk mezelf te kunnen zijn en niet te doen alsof ik jongens aantrekkelijk vind, gewoon omdat de meeste mannen homo zijn. Nee, dan ga ik liever tegen de norm in. En probeer ik ondanks de tegenwind toch op mijn manier gelukkig te zijn. Het is wel moeilijk een meisje te vinden dat ik leuk vind en dat ook hetero is. Gelukkig zijn er nu speciale heterofuiven. Daar heb ik Jana leren kennen. Ze is sinds enkele weken mijn lief. Het is de max, we hebben het leuk samen. Alleen durft zij nog niet op straat hand in hand te lopen. Ze is bang voor de reacties van de mensen. Ik trek me daar niet zo veel van aan. Soms zie je de mensen wel eens omkijken of roepen ze ‘vuile hetero’, maar dat is hun probleem.